Danas je prvi dan Pravoslavne nove godine, po Julijanskom kalendaru, a pravoslavni vernici slave Svetog Vasilija Velikog.
U Sabornom hramu rođenja Presvete Bogorodice u Zaječaru služena je sveta liturgija.
VASILIJE VELIKI sveti (330-379), važi za biser Crkve Hristove neprocenjive vrednosti i lepote. On blista kroz vekove kao savršeni monah i Episkop, oblagodaćeni bogoslov, nepokolebljivi borac za veru Pravoslavnu, uvodilac mira i sabornog života u Crkvi, ureditelj njenog kanonskog poretka, ustrojitelj Svete Liturgije i bogosluženja Crkvenog i uzorni pastir ljudskih duša.
Spoljašnji uslovi u kojima je odrastao Sv. Vasilije sami su ga podsticali da se razvije u velikog čoveka i savršenog Hrišćanina. Episkopska služba Vasilijeva predstavlja jedno posebno poglavlje u istoriji Crkve. Istovremeno je na više strana usmeravao svoje delatnosti. Na prvom mestu, treba istaći njegovu borbu za episkopske katedre. Smatrao je da je najveće zlo za Crkvu ako se ove prepuste jereticima, koji su se za njih borili svim sredstvima. Posebno se angažovao u borbi protiv jeretika na bogoslovskom planu. Upokojio se 31. decembra 378. godine, a praznuje se na dan svoje sahrane – 1. januara, i kao jedan od Sveta Tri Jerarha – 30. januara.
Najveći i večni doprinos Vasilija Velikog bogoslovlju Crkve jeste u tačnom tumačenju bogootkrivene istine ο Svetoj Trojici i u pobedi nad jeresima koje su ovu istinu poricale: arijanstvom, u njegovom najekstremnijem obliku, koje je propovedao Evnomije (anomejstvo), i monarhijanističkim savelijanstvom, od kojega do tada nisu umeli da se oslobode mnogi istočni i zapadni „nikejci“. Svoje učenje Vasilije zasniva na Crkvenom Predanju, tj. na veri i životu Crkve, kao jedinom sigurnom temelju koji ostaje nepromenjen kroz vekove. Ali to mu nije bilo dovoljno da bi pobedio filosofstvujuće jeretike i otklonio sve nejasnoće. Zato se poslužio svojim bogatim znanjem filosofije, kao instrumentom izlaganja hrišćanskih misli i vere. Filosofiju je koristio eklektički, stvaralački, preobražavajući antičke pojmove, krsteći ih vodom živog Crkvenog iskustva, proširujući na taj način kategorije ljudskog razuma i dovodeći ih do sopstvenog prevazilaženja.
Izvor: Pravoslavlje.net
, važi za biser Crkve Hristove neprocenjive vrednosti i lepote. On blista kroz vekove kao savršeni monah i Episkop, oblagodaćeni bogoslov, nepokolebljivi borac za veru Pravoslavnu, uvodilac mira i sabornog života u Crkvi, ureditelj njenog kanonskog poretka, ustrojitelj Svete Liturgije i bogosluženja Crkvenog i uzorni pastir ljudskih duša.){kind=link}